Torres del spierpaine

Hola a todos! Gracias por sus mensajes agradables usted. Agradable para enviar sus comentarios!

Wil je weten wat hier staat? Zie vertalen.nu :)
Kortgezegd komt het hierop neer: Bedankt!!

Het is maandag 29 februari en de wekker gaat al vroeg. We hebben de dag ervoor wat broodjes gekocht voor in de bus. Waarschijnlijk zijn het deze lekkernijen die de aandacht trekken, want al snel komen de buurthonden achter ons aan en 1 ervan likt Ferdi's vingers erbij af... Waar Ferdi natuurlijk niet om gevraagd heeft en de hele ochtend daarom zijn linkerhand niet gebruikt.
Vanaf 7u 's ochtends zitten we in de bus naar Puerto Natales en na een lange rit komen we daar 's avonds rond half 11 aan. Op het busstation kopen we nog snel het volgende ticket; we willen morgen namelijk naar National Park Torres del Paine.
Dat wordt helaas weinig slapen, want we worden al om 7.15u op het busstation verwacht. Het is nog zo'n 2u rijden naar het park!
Met onze beste conditie beginnen we onze hike onderaan de berg. We horen van iedereen dat dit een geweldig park moet zijn en dat je dit echt gezien moet hebben. Ons wordt geadviseerd de wandeling naar 'Base del Torres' te maken, 3 grote puntige bergen waar dit park zijn naam aan te danken heeft.
Het is een wandeling van zo'n 4u (bergopwaarts), de afdaling zou een uurtje sneller zijn, dus nog 3u. We merken al vrij snel dat het een pittige klim gaat worden, maar houden onszelf voor dat we niet perse naar het eindpunt hoeven gaan.
Na een klein uur het pad over de steile berg te volgen raken we al aardig vermoeid... Ondanks dat ons nog 6u wandelen te wachten staat nemen we onze eerste pauze. We vragen ons af wanneer we gaan zien wat andere mensen in dit park zien, want de omgeving ziet er best leuk uit maar zo spectaculair is het nou ook weer niet. Ook kost het behoorlijk wat moeite de berg te beklimmen. Maar... We zijn pas een uur onderweg, dus we houden moed. De route is op de kaart ongeveer in 3 stukken opgedeeld en we zijn blij als we deel 1 hebben behaald! We komen uit bij een kampeerplaats en hebben respect voor alle hikers en backpackers die met huis en tuin op hun rug deze hike volbrengen en dat dan 4-6 dagen lang! We vinden wandelen best leuk en houden van reizen; maar laten onze 12kg bagage toch graag in ons hostel (of liever nog hotel) staan en stappen 's avonds graag in een gespreid bedje:).
De volgende 4km van onze hike is voornamelijk door het bos en is met klimmen en afdalen goed te doen. We hebben deel 2 eerder bereikt dan we dachten, maar zijn alles bij elkaar toch goed moe en vooral Esmeralda begint te merken dat de korte nachtjes slapen niet de beste voorbereiding is op deze uitputtende tocht.
We rekenen uit dat we een kwartiertje pauze kunnen nemen en daarna starten we met weer nieuwe moed aan het laatste gedeelte. Het is een klein stukje; ong 1,5km, dus dat moet te doen zijn.
Maar niets is minder waar... Na 5min lopen ben ik alweer moe en na een kwartier vraag ik me af wanneer we boven zijn. Het is een berg met grote keien en stenen wat steil omhoog loopt en zie zelf je route naar boven maar te vinden; dit is niet te doen! Stapje voor stapje sjouw ik mezelf omhoog; waarom zegt iedereen dat je dit gedaan MOET hebben..!? Ik kan niet meer, maar nu we zo dicht bij het eindpunt zijn wil ik het ook wel zien natuurlijk! We rusten iedere 5 minuten en zien gelukkig dat we niet de enige zijn die moeite, heel veel moeite, moeten doen om boven te komen. Maar opgeven is geen optie; we gaan door! Na ruim een uur het beste uit onszelf naar boven te halen komen we dan eindelijk aan bij Mirador Torres del Paine; daar staan ze dan, de 3 bergen met een mooi meertje ervoor; hier heb je het dan voor gedaan! Ik ben blijer met het feit dat ik het gehaald heb dan met het uitzicht wat ik als beloning krijg. Voor het idee schieten we toch wat foto's en dan besef ik dat het eindpunt eigenlijk pas de helft van onze tocht is... We moeten ook nog terug! Juist ja..., zou een collega zeggen ;).
Hoewel de afdaling beter gaat dan bergopwaarts, komen we na ruim 3u (gelukkig ook Ferdi nu) bekaf beneden aan en hebben we de tocht van zo'n 18km toch maar mooi (en binnen de tijd voordat de laatste bus gaat) volbracht!
We concluderen dat Torres del Paine best een mooi park is, maar dat wij niet de geschikte hikers zijn die hier dagen en dagen rond gaan lopen.
De komende 3 dagen zijn we versleten, maar daar hebben we geen tijd voor; er volgt opnieuw een korte nacht met weer opnieuw een aantal uren in de bus; we rijden van Puerto Natales naar El Calafate. We komen in de middag aan en trakteren onszelf op een middagje 'rust'. We blijven op onze hotelkamer en maken plannen voor de komende dagen, zodat we daar voorlopig even niet meer naar hoeven kijken.
De volgende dag doen we lekker niets. We komen weer in een wat warmere omgeving, dus we genieten van het weer en lopen wat door het toeristische dorpje el Calafate. We vluchtten een winkel binnen omdat onze buurthondjes ons weer terroriseren.
Voor de volgende dag hebben we een excursie geboekt; we gaan naar de gletsjer Perito Moreno; WAUW! Wat is dit weer mooi!! Een enorme gletsjer, waarvan we eigenlijk alleen nog maar de uitmonding zien, de gletsjer zelf ligt kilometers verder...
Het is heel bijzonder om te zien; de zon schijnt, grote, droge bergen en steppegebied in de omgeving en dan sta je ineens voor een grote ijsgletsjer...
We genieten een aantal uren (zonder te hoeven hiken:)) van dit prachtige uitzicht en gaan dan weer terug naar ons hotel.
Onderweg komen we verschillende dieren tegen; we zien flamingo's, zwarthalszwanen, verschillende grote roofvogels van dichtbij en guanaco's (google), erg leuk om te zien.
Die avond eten we (alleen Esmeralda, want Ferdi durft het nuet eens aan...;)) vieze, onsmakelijke (knak)worsten.
De volgende ochtend laten we ook nog eens de gekochte broodjes voor onderweg in de koelkast liggen, we zitten dus even 24u op rantsoen:) (op zich niet erg met al het vette eten en zoete broodjes die we naar binnen werken...;))
De volgende dag worden er weer heel wat kilometers afgelegd, maar deze keer laten we ons door de lucht vervoeren. Enige stank moet worden getrotseerd, maar dat is de bestemming meer dan waard. We komen aan in Mendoza, bekend om zijn wijnen. We slapen dit weekend dan ook 2 nachten bij een wijnboer:).
Helaas viel het slapen bij de wijnboer eigenlijk wat tegen. Niet vanwege zijn gastvrijheid en aanbevelingen, maar meer over de accomodatie. Deze was vies en stoffig met spinnenwebben en nog vies toilet! Maar de eigenaar zag eigenlijk niet het probleem dat wij wel zagen;hij had het de dag ervoor zelf nog schoongemaakt, dus we mochten niet klagen. Maar goed, 2 nachten slapen en dan weer door = prima. Wat was wel leuk? Al het andere :). We hebben een wijnproeverij gevolgd bij winery Alandes. Een kleinschalige maar authentieke wijnmakerij, gebouwd begin 1900 en nog steeds in gebruik! We kregen een rondleiding en er werd verteld over de geschiedenis van de wijnkelders, de opslag tanks, de wijnvaten en het proces van wijnmaken. Ze waren duidelijk trots op hun producten die we even l(k)ater mochten proeven. Nee hoor geen kater de volgende morgen ;), maar het smaakte allemaal wel heel goed. We kregen instructies hoe de wijn geproefd/gekeurd moest worden: eerst de kleur bekijken, dan ruiken, dan proeven. Bij dat laatste moet je ook een beetje lucht inzuigen, want zo komt de wijnsmaak beter tot zijn recht. Je moet de wijn een beetje door de mond laten spoelen. Het was echt heel leuk en de lekkerste wijn zit nu in een fles in onze backpack:). We hebben een broodje gegeten bij de beergarden (ja die hebben ze ook) en nog een lekkere wandeling gemaakt door de omgeving met veel wijngaarden. 's Avonds werd er voor ons gekookt door een Frans stel die een maand voor de eigenaar van het hotel werken (Merci Vero et Matthew:)) en hebben we gezellig met elkaar gegeten. De volgende ochtend bijtijds op, we kopen broodjes met verrotte worst (dus wéér geen eten onderweg), maar komen toch goed aan in Chili:) hierover meer in onze volgende blog;)
Groetjes!