RIO de Janeiro
Blijf op de hoogte en volg Ferdi en Esmeralda
08 Februari 2016 | Brazilië, Rio de Janeiro
Daar issie dan, de eerste blog vanuit Zuid Amerika!:) We begrepen dat een aantal van jullie er met smart op zitten te wachten, daarom istie lekker lang geworden voor lekker lang leesplezier;)
Dinsdagochtend 2/2 trekken we even voor 7 de deur van 'het kleine huis' achter ons dicht en zetten we koers richting Schiphol alwaar we een klein uur later pa en ma Poort bedanken voor de taxi en hen over onze schouder uitzwaaien.
Tijdens het wachten denken we nog even terug aan precies een jaar geleden; toen we precies op dezelfde plek stonden, Esmeralda niets?vermoedend en Ferdi met een brandende verlovingsring in zijn handbagage...
En nu staan we hier opnieuw, maar dan bijna 8 mnd getrouwd en opweg naar onze droomreis!
De 13uur in de lucht vlogen om, maar de tijd die men nam om de paspoorten te controleren was een ander verhaal. De geuren van DEET en citronella deden een aanslag op je adem, dus zo snel mogelijk door naar de bagageband.
We dachten na al het wachten onze tas direct mee te kunnen nemen, maar Schiphol blijkt zo traag nog niet...;) Maar gelukkig zijn ze onze tas niet vergeten en kunnen we op zoek naar een pinautomaat voor Braziliaanse reaals. Deze waren snel gevonden, maar net zoals andere reizigers komen we tot de conclusie dat de pinautomaten er geen zin in hebben en besluiten we noodgedwongen verder te gaan met de al in NL gepinde dollars.
We haastten ons naar de aankomsthal waar hopelijk onze shuttleservice nog op ons zit te wachten; we zijn namelijk inmiddels ruim 1,5u verder na landing...
Ons stille vermoeden doet helaas waarheid aan; geen bordje 'Mr. & Mrs. Voll'. We lopen nog een rondje en vragen verschillende mensen of ze van Hotel Tiki zijn, zonder resultaat.
Toch besluit een behulpzame Braziliaan, die staat te wachten op zijn vrouw, ons te helpen. Hij belt het hotel voor ons maar geen gehoor. Hij deed er alles aan om ons te helpen, maar tevergeefs. Hij wenst ons succes en we bedanken hem. We overleggen nog even en ondertussen komt de volgende behulpzame heer ons tegemoet.
Ondertussen houd ik al m'n ogen gericht op onze spullen en ben bedacht op afleidingstrucs. Deze man helpt ons zo voordelig mogelijk aan een taxi, maar als we aangeven alleen dollars te hebben is er het volgende probleem; deze neemt de taxichauffeur niet aan. De behulpzame man regelt wat in het Portugees en zegt dat we met een medewerker van het vliegveld kunnen wisselen. Ik vraag nog of het veilig is, maar een andere keus hebben we eigenlijk niet.
We wisselen 100dollar voor Braziliaanse reaals en achteraf blijkt dat we een prima deal hebben gedaan. Pfieuw... We kunnen enige spanning laten vieren, maar deze neemt weer toe als we merken dat de taxichauffeur niet precies weet waar hij heen moet.
We komen terecht in een typisch Braziliaanse buurt (favela) met straatjongens en ubersteile (zo'n 60%? en als je stil staat je hart vasthoudt dat je niet achterover kukelt...) en smalle straten waar gewoon beiderzijds geparkeerd wordt. De taxichauffeur laat zich niet snel van de wijs brengen, geeft gas de berg op, laat een aantal maal zien dat hij de hellingproef goed beheerst en vraagt ondertussen of hotel Tiki hier in de buurt is. We worden steeds verder de berg opgestuurd tot we boven zijn en de weg ophoudt... Zonder enig hotel Tiki. Er komt een meisje tussen de huizen vandaan welke het hotel wel kent (dus YES we zijn in de goede richting!) maar niet precies weet waar. We overleggen hoe we verder zullen gaan; we hebben veel gelezen dat het afgeraden wordt in Brazilië in het donker over straat te gaan en zeker als opvallend toerist (hmm btje lastig met onze big backpacks, lange broek in de hitte en vragende blikken..) ik dacht Ferdi met het meisje mee te sturen op zoek naar het hotel en ik achterblijvend bij de taxi-chauffeur, maar mijn lieve zorgzame husband geeft dat idee geen ruimte; hij laat zijn vrouw niet achter met een vreemde man in een vreemde buurt in een vreemd land. Op het moment dat we overwegen ons naar een ander hotel te laten brengen dat aan een doorgaande weg zit, komt er nog een meisje aangelopen welke aangeeft het hotel te weten en ze biedt aan met ons mee te lopen. We denken hier even over na, doen ons laatste gebed, bedanken de taxichauffeur en besluiten achter haar aan te huppelen (ja enig tempo was vereist om haar bij te houden, maar daar hebben we voor getraind...;) alle trappen en smalle vieze steegjes door, om vervolgens buiten adem en met een mond zo droog als een uitgewrongen zeemlap bij hostel Tiki aan te komen! En JA ook de deur gaat nog open en men heeft op ons gerekend! Na alle overuren die ons hart het afgelopen uur heeft gemaakt, springt het ook nog een vreugdesprongetje en danken we direct onze Heer voor deze goede afloop! :)
Na betaling laat men weten dat de airco op dit moment niet werkt, maar dat we een fan op onze kamer hebben. Het is inmiddels 23u (maar in NL tijd 2u 's nachts en zo voelde het voor ons ook) dus die fan nemen we voor lief en verlangen naar ons bed.
Dat blijkt er gelukkig redelijk uit te zien, maken zoals echte backpackers voor de zekerheid gebruik van onze lakenzak en sprayen onze hele lijf in met DEET.
Ons eerste avontuur hebben we overleefd en we zijn benieuwd wat ons de komende tijd nog gaat brengen...
Als we per activiteit een blog maken zoals bovenstaand, hebben jullie ook 3 maanden nodig om ons bij te houden, dus vanaf nu iets rapper er doorheen;).
De volgende dagen bleven we in Rio in hostel Tiki.
Na het vele werken en regelen het afgelopen jaar, hebben we het de eerste dagen van onze reis rustig aan gedaan.
Per metro de stad verkend, een aantal stranden bezocht waar we heerlijk hebben gezeten onder de palmbomen. Het is hier zo'n 35gr. dus onze lichtgevende huidjes rustig aan laten wennen in de schaduw is geen overbodige luxe.
We zijn dagelijks druk met insmeren, eerst zonnebrand en een half uur later alles weer met DEET insmeren. Ook voor de nacht weer opnieuw alles insmeren met DEET.
We hebben het christusbeeld bezocht, de Corcovado. Dit immens grote beeld staat bovenop de punt van een berg met daaromheen 1000en toeristen, waaronder Mr. & Mrs. Voll :)
We hebben opnieuw de enorm steile infrastructuur ervaren en kwamen na verschillende haarspeldbochten vlakbij het beeld aan waar we foto's van gemaakt hebben en gelijk een mooi uitzicht hadden over de stad.
Dan ons carnavalsavontuur; helaas geen plaatsje op de sambodromo kunnen bemachtigen, maar wel een straatcarnaval, genaamd 'bloco' meegevierd, erg leuk en gezellig:)
Na 3 dagen hostel Tiki sliepen we nog 1nachtje in RIO in een wat luxer hotel. Dus dat was weer sjouwen met onze big backpack. Het was gemakkelijk bereikbaar met de metro, dus we dachten dat doen we even... Zij het niet dat de publieke lift die dag buiten gebruik was... Konden we met de bigbackpack zo'n 300 treden naar beneden gaan lopen! Maar.. Ook dat hebben we overleefd:)
Inmiddels hebben we onze eerste grote bustrip (24u) er ook op zitten. Overdag prima te doen, luxe stoelen en veel beenruimte, maar de nacht is toch altijd een dingetje... We waren blij toen het weer licht was en alle hazenslaapjes bij elkaar opgeteld zo'n 4-5u geslapen te hebben. Daar moeten we de dag wel mee door komen.
*er waren bij het reserveren van de bustickets helaas geen 2 plaatjes meer naast elkaar, dus zaten we achter elkaar. Plaatsje naast Esmeralda was nog wel vrij, maar onderweg gingen we nog langs andere busstations en stapten er mensen in. Na 3 stops zat esmeralda nog steeds alleen. Ondertussen had ze het plaatje (zie foto) eens goed zitten bestuderen en de plaats waar zij en haar toekomstige buurman op zat waren bestemd voor zwangeren, obese persons, ouderen en invaliden... Zover ik weet hoor ik niet bij een van deze, maar moest er wel om lachen... Totdat ik besefte toen het plaatsje naast mij nog het enige vrije plaatsje in de bus was en er een nogal stevige meneer met bilspleet en bijbehorende geuren binnen kwam stappen...
Meer uitleg is niet nodig denk ik; ook dit heb ik weer overleefd! :)
(Ps. later stapten er ook weer mensen uit en begreep de man mogelijk mijn non verbale communicatie en zocht een plaatsje elders in de bus:))
We zijn nu ons uitje naar de watervallen aan het plannen en gaan kijken hoe we morgen vanuit Iguazu naar Buenos Aires gaan. Durven we het nogmaals aan om weer >20u in een, uiteindelijk toch wel, stinkbus te zitten..!? Of pakken we even wat luxe en nemen we het vliegtuig?
Zoals jullie zien vermaken we ons goed:) Ferdi moet nog steeds wennen aan het niet mogen regelen en het loslaten en Esmeralda geniet van het heerlijke vrije leven en heeft wonderbaarlijk nog geen afkickverschijnselen laten zien nu ze zonder agenda leeft:)
Tot bloggers en dan vanuit Argentinië:)
Ps. hoe is het met jullie allemaal!?
Dinsdagochtend 2/2 trekken we even voor 7 de deur van 'het kleine huis' achter ons dicht en zetten we koers richting Schiphol alwaar we een klein uur later pa en ma Poort bedanken voor de taxi en hen over onze schouder uitzwaaien.
Tijdens het wachten denken we nog even terug aan precies een jaar geleden; toen we precies op dezelfde plek stonden, Esmeralda niets?vermoedend en Ferdi met een brandende verlovingsring in zijn handbagage...
En nu staan we hier opnieuw, maar dan bijna 8 mnd getrouwd en opweg naar onze droomreis!
De 13uur in de lucht vlogen om, maar de tijd die men nam om de paspoorten te controleren was een ander verhaal. De geuren van DEET en citronella deden een aanslag op je adem, dus zo snel mogelijk door naar de bagageband.
We dachten na al het wachten onze tas direct mee te kunnen nemen, maar Schiphol blijkt zo traag nog niet...;) Maar gelukkig zijn ze onze tas niet vergeten en kunnen we op zoek naar een pinautomaat voor Braziliaanse reaals. Deze waren snel gevonden, maar net zoals andere reizigers komen we tot de conclusie dat de pinautomaten er geen zin in hebben en besluiten we noodgedwongen verder te gaan met de al in NL gepinde dollars.
We haastten ons naar de aankomsthal waar hopelijk onze shuttleservice nog op ons zit te wachten; we zijn namelijk inmiddels ruim 1,5u verder na landing...
Ons stille vermoeden doet helaas waarheid aan; geen bordje 'Mr. & Mrs. Voll'. We lopen nog een rondje en vragen verschillende mensen of ze van Hotel Tiki zijn, zonder resultaat.
Toch besluit een behulpzame Braziliaan, die staat te wachten op zijn vrouw, ons te helpen. Hij belt het hotel voor ons maar geen gehoor. Hij deed er alles aan om ons te helpen, maar tevergeefs. Hij wenst ons succes en we bedanken hem. We overleggen nog even en ondertussen komt de volgende behulpzame heer ons tegemoet.
Ondertussen houd ik al m'n ogen gericht op onze spullen en ben bedacht op afleidingstrucs. Deze man helpt ons zo voordelig mogelijk aan een taxi, maar als we aangeven alleen dollars te hebben is er het volgende probleem; deze neemt de taxichauffeur niet aan. De behulpzame man regelt wat in het Portugees en zegt dat we met een medewerker van het vliegveld kunnen wisselen. Ik vraag nog of het veilig is, maar een andere keus hebben we eigenlijk niet.
We wisselen 100dollar voor Braziliaanse reaals en achteraf blijkt dat we een prima deal hebben gedaan. Pfieuw... We kunnen enige spanning laten vieren, maar deze neemt weer toe als we merken dat de taxichauffeur niet precies weet waar hij heen moet.
We komen terecht in een typisch Braziliaanse buurt (favela) met straatjongens en ubersteile (zo'n 60%? en als je stil staat je hart vasthoudt dat je niet achterover kukelt...) en smalle straten waar gewoon beiderzijds geparkeerd wordt. De taxichauffeur laat zich niet snel van de wijs brengen, geeft gas de berg op, laat een aantal maal zien dat hij de hellingproef goed beheerst en vraagt ondertussen of hotel Tiki hier in de buurt is. We worden steeds verder de berg opgestuurd tot we boven zijn en de weg ophoudt... Zonder enig hotel Tiki. Er komt een meisje tussen de huizen vandaan welke het hotel wel kent (dus YES we zijn in de goede richting!) maar niet precies weet waar. We overleggen hoe we verder zullen gaan; we hebben veel gelezen dat het afgeraden wordt in Brazilië in het donker over straat te gaan en zeker als opvallend toerist (hmm btje lastig met onze big backpacks, lange broek in de hitte en vragende blikken..) ik dacht Ferdi met het meisje mee te sturen op zoek naar het hotel en ik achterblijvend bij de taxi-chauffeur, maar mijn lieve zorgzame husband geeft dat idee geen ruimte; hij laat zijn vrouw niet achter met een vreemde man in een vreemde buurt in een vreemd land. Op het moment dat we overwegen ons naar een ander hotel te laten brengen dat aan een doorgaande weg zit, komt er nog een meisje aangelopen welke aangeeft het hotel te weten en ze biedt aan met ons mee te lopen. We denken hier even over na, doen ons laatste gebed, bedanken de taxichauffeur en besluiten achter haar aan te huppelen (ja enig tempo was vereist om haar bij te houden, maar daar hebben we voor getraind...;) alle trappen en smalle vieze steegjes door, om vervolgens buiten adem en met een mond zo droog als een uitgewrongen zeemlap bij hostel Tiki aan te komen! En JA ook de deur gaat nog open en men heeft op ons gerekend! Na alle overuren die ons hart het afgelopen uur heeft gemaakt, springt het ook nog een vreugdesprongetje en danken we direct onze Heer voor deze goede afloop! :)
Na betaling laat men weten dat de airco op dit moment niet werkt, maar dat we een fan op onze kamer hebben. Het is inmiddels 23u (maar in NL tijd 2u 's nachts en zo voelde het voor ons ook) dus die fan nemen we voor lief en verlangen naar ons bed.
Dat blijkt er gelukkig redelijk uit te zien, maken zoals echte backpackers voor de zekerheid gebruik van onze lakenzak en sprayen onze hele lijf in met DEET.
Ons eerste avontuur hebben we overleefd en we zijn benieuwd wat ons de komende tijd nog gaat brengen...
Als we per activiteit een blog maken zoals bovenstaand, hebben jullie ook 3 maanden nodig om ons bij te houden, dus vanaf nu iets rapper er doorheen;).
De volgende dagen bleven we in Rio in hostel Tiki.
Na het vele werken en regelen het afgelopen jaar, hebben we het de eerste dagen van onze reis rustig aan gedaan.
Per metro de stad verkend, een aantal stranden bezocht waar we heerlijk hebben gezeten onder de palmbomen. Het is hier zo'n 35gr. dus onze lichtgevende huidjes rustig aan laten wennen in de schaduw is geen overbodige luxe.
We zijn dagelijks druk met insmeren, eerst zonnebrand en een half uur later alles weer met DEET insmeren. Ook voor de nacht weer opnieuw alles insmeren met DEET.
We hebben het christusbeeld bezocht, de Corcovado. Dit immens grote beeld staat bovenop de punt van een berg met daaromheen 1000en toeristen, waaronder Mr. & Mrs. Voll :)
We hebben opnieuw de enorm steile infrastructuur ervaren en kwamen na verschillende haarspeldbochten vlakbij het beeld aan waar we foto's van gemaakt hebben en gelijk een mooi uitzicht hadden over de stad.
Dan ons carnavalsavontuur; helaas geen plaatsje op de sambodromo kunnen bemachtigen, maar wel een straatcarnaval, genaamd 'bloco' meegevierd, erg leuk en gezellig:)
Na 3 dagen hostel Tiki sliepen we nog 1nachtje in RIO in een wat luxer hotel. Dus dat was weer sjouwen met onze big backpack. Het was gemakkelijk bereikbaar met de metro, dus we dachten dat doen we even... Zij het niet dat de publieke lift die dag buiten gebruik was... Konden we met de bigbackpack zo'n 300 treden naar beneden gaan lopen! Maar.. Ook dat hebben we overleefd:)
Inmiddels hebben we onze eerste grote bustrip (24u) er ook op zitten. Overdag prima te doen, luxe stoelen en veel beenruimte, maar de nacht is toch altijd een dingetje... We waren blij toen het weer licht was en alle hazenslaapjes bij elkaar opgeteld zo'n 4-5u geslapen te hebben. Daar moeten we de dag wel mee door komen.
*er waren bij het reserveren van de bustickets helaas geen 2 plaatjes meer naast elkaar, dus zaten we achter elkaar. Plaatsje naast Esmeralda was nog wel vrij, maar onderweg gingen we nog langs andere busstations en stapten er mensen in. Na 3 stops zat esmeralda nog steeds alleen. Ondertussen had ze het plaatje (zie foto) eens goed zitten bestuderen en de plaats waar zij en haar toekomstige buurman op zat waren bestemd voor zwangeren, obese persons, ouderen en invaliden... Zover ik weet hoor ik niet bij een van deze, maar moest er wel om lachen... Totdat ik besefte toen het plaatsje naast mij nog het enige vrije plaatsje in de bus was en er een nogal stevige meneer met bilspleet en bijbehorende geuren binnen kwam stappen...
Meer uitleg is niet nodig denk ik; ook dit heb ik weer overleefd! :)
(Ps. later stapten er ook weer mensen uit en begreep de man mogelijk mijn non verbale communicatie en zocht een plaatsje elders in de bus:))
We zijn nu ons uitje naar de watervallen aan het plannen en gaan kijken hoe we morgen vanuit Iguazu naar Buenos Aires gaan. Durven we het nogmaals aan om weer >20u in een, uiteindelijk toch wel, stinkbus te zitten..!? Of pakken we even wat luxe en nemen we het vliegtuig?
Zoals jullie zien vermaken we ons goed:) Ferdi moet nog steeds wennen aan het niet mogen regelen en het loslaten en Esmeralda geniet van het heerlijke vrije leven en heeft wonderbaarlijk nog geen afkickverschijnselen laten zien nu ze zonder agenda leeft:)
Tot bloggers en dan vanuit Argentinië:)
Ps. hoe is het met jullie allemaal!?
-
08 Februari 2016 - 11:30
Cissie:
Hey hoi,
Ik heb (inderdaad op mijn werk) vermakelijk zitten lachen om
jullie 'stink-bus' avontuur, haha.
Maar fijn dat jullie je goed vermaken.
Hele fijne tijd saampjes en geniet lekker van het heerlijke vrije leven!!
Met ons gaat alles nog steeds goed en zijn hard aan het werk :-P
Groetjes,
Dennis en Francis -
08 Februari 2016 - 17:36
Rupie:
Mooi hoor. Ziet er goed uit -
08 Februari 2016 - 19:34
Eric En Paula:
Lieve Esmeralda en Ferdi -
09 Februari 2016 - 10:03
Poortje:
Wat een avontontuur!!
Leuk om te lezen maar maak het niet té spannend -
09 Februari 2016 - 10:11
Poortje:
Ik weet niet wat jullie kunnen lezen maar mijn reactie was langer dan 2 regels.....
Zal het nog eens proberen.
Hier gaat alles z'n gangetje.
Gewoon aan het werk, bedjes verschonen stofzuigen, ramen lappen, wassen.....
Haha nu genieten jullie vast nóg meer!!
Xx -
09 Februari 2016 - 14:45
Peter & Rianne:
Wat een leuke blog om te lezen! Wel spannend de eerste strubbelingen zeg. Vooral om bij jullie hotel te komen! Enjoy your trip!
Ps: nice pictures :-) -
10 Februari 2016 - 05:43
Ynette:
Wat leuk om te lezen!!! Geniet er lekker van en kijk uit naar jullie volgende blog!
groetjes, ook van de rest van Dolfijn.
Ynette -
10 Februari 2016 - 17:27
Pa En Ma Poort:
Lieve Esmeralda en Ferdi, wat een belevenissen allemaal .Es wat een geluk dat je zo'n zorgzame man hebt die je niet zomaar bij een vreemde man achterlaat.Fijn dat we iets van jullie hoorden en heb niet meteen wat terug gestuurd zodat jullie iedere keer iets leest van jullie thuis front.Vandaag even in je huis de post weg gehaald en de planten water gegeven en de koelkast schoon gemaakt die laten we maar uit staan.Morgen hebben we begrafenis van oude ome Henk die bij het brugje woonde aan de broers wetering,hij is zaterdag overleden ruim 91 jaar oud.Voor de rest gaat hier alles goed ,pa is steeds bij Ron in de schuur aan het rommelen en ruimen ook van hem de hartelijke groeten .Inmiddels hebben jullie de watervallen misschien al gezien en hopen dat jullie genieten en ook ontspannen kunnen.
Liefs van pa en ma Poort -
10 Februari 2016 - 18:46
Menski:
Hee avonturiers!
Jullie hebben al heel wat meegemaakt zo de eerste dagen! Het is in ieder geval niet saai haha
Wel al wat spannende momenten beleefd zeg.
Goed dat jullie eerst even in de schaduw vertoeven en noet meteen de volle zon, om bruin te worden:p
Erg leuk om te lezen, kijk alweer uit naar de volgende blog!
Suc6 met het vervolg van de reis!
Liefs Men -
10 Februari 2016 - 18:48
Menski:
Ps. Dat omtbijtje in de zon ziet er perfect uit, WoW wat een uitzicht!! -
10 Februari 2016 - 21:11
Paula Voll:
Lieve Esmaralda & Ferdi -
10 Februari 2016 - 21:31
Paula En Eric:
Hallo Lieve Esmeralda en Ferdi, hopelijk kunnen jullie nu meer dan alleen onze namen lezen.
Wat een mooie start van jullie ontdekkingsreis in Zuid-Amerika, een taxi die niet komt opdagen bij het vliegveld en geen plaats op de tribune bij het Braziliaanse carnaval (jammer), zulke dingen maken het ook leuk om zelf creatief te handelen.
Een romantische verder lichte en erg riekende gezette man naast je in de bus Ess, wat wil je nog meer.. ha..ha... we hebben er smakelijk om gelachen.
We zijn benieuwd naar jullie volgende reisverhalen. Geniet zoveel mogelijk van de dingen die op jullie pad komen.
Veel liefs Eric en Paula -
10 Maart 2016 - 16:42
Leo Roodnat :
Wat een fantastische vakantie zeg. -
11 Maart 2016 - 09:03
Susan:
Hey Esmeralda en Ferdi,
Super leuk dat jullie een blog bijhouden. Na t appje van Esmeralda ben ik gelijk bij het begin begonnen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
