Zoutvlaktes van Uyuni

De tour naar Uyuni was super!
We hebben weer veel natuur gezien en het echte woestijnklimaat leren kennen. Ferdi weet nu ook wat 'hoogteziekte' inhoudt en hoe beroerd je je daarvan kunt voelen.
Nadat we 's ochtends vroeg opgehaald zijn bij ons hotel, zitten we binnen een uur van 2250mtr boven zeeniveau ineens op 4950mtr boven zeeniveau. Op deze hoogte (waar ook het grenskantoor van Bolivia zich bevindt), nuttigen we in de buitenlucht (en kou!) een heerlijk Boliviaans ontbijt; een goede start van de tour!
We hebben veel doemverhalen over deze tour gehoord en gelezen (grote groepen, jeeps volgepropt, dronken chauffeurs, kapotte jeeps, slechte gids, enz...)
We zijn benieuwd welk avontuur ons te wachten staat. Maar, vooralsnog mogen we tevreden zijn, want onze groep bestaat totaal uit 3 personen; een leuke franse meid die in Canada woont en nu 2 weken door Chili reist sluit bij ons aan.
We houden nog even een slag om de arm dat we straks in een andere groep bij een andere jeep gestopt worden, maar na het ontbijt vertrekken we gewoon als groepje van 3 en begint onze tour. We zitten heerlijk ruim in een (voor Boliviaanse begrippen) prima jeep. Omdat we maar met 3 personen zijn kunnen onze spullen ook mooi in de jeep en dus niet bovenop de jeep in alle stof e.d. Daarnaast spreekt onze medereiziger een woordje spaans en kan zij voor ons de gids vertalen naar het engels:)
De eerste dag is vooral veel, heel veel rijden. We maken regelmatige een stop bij een meer (midden in de woestijn, dus wel bijzonder). We zien laguna blanco en laguna verde. Het groene meer heeft vandaag helaas niet de kleur die de gids eigenlijk zou willen laten zien. Er is de laatste tijd weinig regen gevallen, waardoor het meer minder gevuld is. Vandaag staat er weinig wind, waardoor het water vrijwel stil ligt. Als er meer water en meer wind zou zijn, zouden we een heel groen meer gezien hebben.
Bij elk meer staan groepen mooie roze flamingo's en dat is erg leuk om te zien. We zien ook andere, grote en kleine vogels. We merken dat we echt in the middle of niks zijn, je wordt doof van de stilte... Super!
Onderweg zien we vicuna's en lama's; waarvan later blijkt dat we deze laatste ook gewoon hebben gegeten...:) en we maken een stop bij een natuurlijk ontstaan thermaal bad. Hoe bizar! Midden in de woestijn zit je ineens een warmwaterbad! We kleden ons snel om en genieten van dit heerlijke poeltje.
Ferdi begint aardig last te krijgen van de grote hoogte waarop we ons bevinden (hoogste punt vandaag was 4960mtr boven zeeniveau) en is dan ook zeer blij als we ons basic onderkomen voor deze nacht bereiken. Opnieuw zijn we 'lucky one's', want je deelt de slaapkamer met de jeep en gezien dat bij ons maar uit 3 personen bestaat, blijven de andere 3 bedden leeg. Terwijl Ferdi blij is met alles wat maar op een bed lijkt gaan Esmeralda en Ode (onze Franse medereiziger) de wandeling aan naar het rode meer. Ook hier geldt weer dat de kleur minder aanwezig is vanwege te weinig regen de afgelopen tijd. Dit meer zit (of staat) wel vol met flamingo's, dus erg leuk om te zien.
We krijgen rond 16u onze lunch (lama) voorgeschoteld, rond 19u het Boliviaanse tussendoortje (thee met veel koekjes) en wachten om 21u uit beleefdheid op ons diner. We zijn ZOO moe en hebben eigenlijk helemaal geen trek... Maarja, er wordt voor ons gekookt en dus eten we na opdiening allemaal netjes een paar happen en trekken daarna naar onze slaapkamer waar het volgende avontuur te wachten staat... Want hoe gaat Esmeralda in zo'n vies bed/ plank slapen...!? Het is een hele uitdaging, maar uiteindelijk ligt zij aangekleed als een mummie ('help waar zijn mijn handschoenen want nu moet ik die vieze dekens nog aanraken...') toch te slapen...:)
De volgende dag voelt Ferdi zich niet veel beter en hoopt dan ook dat het maar heel snel middag wordt, dan zouden we namelijk op zo'n 3000mtr zitten. Dit (zakken naar lager gebied) is dan ook zo'n beetje het enige wat je tegen hoogteziekte kunt doen. We rijden langs enorme rotsformaties die door weer en wind steeds vervormen. Eén heeft zelfs een naam gekregen en is daarom een toeristische attractie (Piedra de Arbol). Daarna stoppen we bij de geisers van Bolivia. Onder de woestijngrond zitten grote hete waterpoelen en het ruikt naar zwavel. Door de hitte zie je de stoom naar boven stijgen en de modderpoel plopt als een kokend hete brei.
Het stinkt enorm, maar is wel heel apart om te zien. Vandaag hebben we een outdoor- lunch; de gids tovert in zijn jeep een heerlijk buffet klaar en zo smikkelen we tussen de grote bergen, rotsen en natuurgeluiden.
Eind van de middag komen we bij bij ons volgende hostel aan. Hier slapen we op een 2 persoonskamer:) en kunnen we eindelijk douchen. Voor de verandering komt er niet alleen koud water uit de kraan, maar juist alleen maar HEET!
We maken zelf nog een leuke wandeling over de cactusberg die achter ons hostel ligt en als we terug komen staan de thee met koekjes voor ons klaar. In tegenstelling tot gisteravond, komt het diner er direct achteraan. Kip met friet; hmm dat smaakte (ondanks het vetgehalte) best goed!
Ferdi begint gelukkig weer een beetje bij te komen van de hoogte en dus maken we er een gezellige avond van met een potje 'Koehandel' (Joehoee heb ik het toch 6 weken lang niet voor niets meegesjouwd!).
Na de gezellige avond een korte nacht. We vertrekken rond half 6 om de zonsopgang te zien en wel op de zoutvlaktes! Jaa! Dat is waar we deze tour voor wilden doen! Na een kwartiertje rijden bereiken we het dan; de zoutvlaktes van Uyuni! Opnieuw weer een heel bijzonder landschap om te zien! Zout, zout, zout en af en toe een gedeelte bedekt met water... Dat is alles wat we zien en verder niets... Deze zoutvlakte zou een afmeting hebben van 20.000km2!!
We maken van deze vlakte gebruik voor een leuke fotoshoot en ten slotte ook weer een outdoor-lunch. Geweldige ervaring!
Na de lunch is de tour voorbij; we worden afgezet in het stadje Uyuni, een klein stadje waar niet veel te beleven valt. We kopen daarom onze bustickets en rijden diezelfde avond met de (wat minder comfortabele) nachtbus naar La Paz; de grote, drukke, gevaarlijke stad van Bolivia. Het raam van de bus sluit helaas niet helemaal, waardoor Esmeralda verplicht is de vieze, kriebeldeken te gebruiken om de tocht tegen te gaan.
Fijne bijkomstigheid is dat we wel 1,5u eerder dan gepland aankomen in de stad. Later betwijfelen we of dit een fijne bijkomstigheid is, het is namelijk 5u in de ochtend, nog pikdonker, weten niet waar ons hotel is en taxichauffeurs staan hier bekend om kidnapping.... Hellup!!